Boerenmeisje goes tourist.

Weer een andere wereld. Ik vond het helemaal niet leuk om weg te gaan bij de boerderij, omdat dat een veilige haven was geworden voor mij. En de mensen waren zo leuk en lief! Maar ik ben al een week langer gebleven dan gepland en na een huwelijksaanzoek van een van de mensen daar werd het toch echt tijd om te vertrekken. Dus, KL. Als je een uur buiten de stad gaat ben je letterlijk in de middle of nowhere, maar KL is echt een van de meest moderne steden die ik ooit heb gezien. Het is zo gek, alsof een aantal rijke mensen van de ene op de andere dag besloten hebben dat KL van nu af aan een hippe en moderne stad moet zijn maar ze zijn de rest van Maleisië vergeten. En ook sommige stukken in KL zelf, want soms staat er bijvoorbeeld een enorm hotel, super groot en chic, en daar tegenaan hangt een enorm krot waar niks is. Of, als je tegen de achterkant van een flat aankijkt zie je alleen maar armoe op de balkonnetjes terwijl het er van de voorkant heel mooi uitziet.

De eerste nacht was ik hier met Brice, maar we wilden een beetje een chicer hotel om ons een beetje op te knappen (en alle stof van de boerderij van ons af te wassen), dus hadden we een twee persoons kamer met 1 bed. Nouja, zijn vriendin vertrouwd hem voor geen cent blijkbaar want die werd behoorlijk pissig en ik kreeg het verzoek om hem alleen te laten en een ander hostel te zoeken. Ik vond Brice een beetje een watje daarna dus toen gingen we allebei onze eigen kant op.

Nu ben ik al een paar dagen in een hostel in het centrum van Chinatown. Ik heb mensen ontmoet van over de hele wereld en ik ben helemaal de tourist aan het uithangen. De petronas towers, de skybar, the birdpark, de nationale moskee, enz enz.

Gister moest ik alleen naar het ziekenhuis omdat ik telkens misselijk ben en omdat ik behoorlijk af ben gevallen en omdat ik toen ik naar de film ging zowat van m'n stokje en bijna over m'n nek ging. Gelukkig was ik toevallig met een geneeskunde student, haha. Dat is ook een ervaring die ik nooit meer vergeet, het ziekenhuis dus. Wat een gedoe, ik kwam om kwart voor 1 aan, toen kon ik me pas om 2 uur registreren, om een nummertje te trekken. Toen ik m'n nummertje had moest ik een half uur ofzo wachten totdat ik mocht vertellen wat er mis was. Toen werd ik naar een wachtkamer gestuurd waar ik ongeveer een half uur moest wachten voordat ik naar binnen mocht. Toen zei de dokter, die gelukkig goed Engels sprak,  dat ik misschien een urine infection had. Dus was de opdracht, zoek een pee cup in de storage room, zoek een wc, zoek het lab en wacht op de resultaten. kom dan maar weer terug. Dus ik op zo'n stapot in zo'n potje plassen, ik kwam zowat niet meer bij van het lachen. En daarna met dat potje door het hele ziekenhuis op zoek naar het lab. Dus ik kon nog een keer vet lang wachten op de resultaten. Toen die uiteindelijk binnen kwamen kon ik gelukkig meteen door naar de dokter, waar de conclusie was dat ik een urine  infection heb. Toen kreeg ik een recept mee en mocht ik antibiotica gaan halen bij de apotheek. Daar moest ik weer een nummertje trekken en toen mocht ik weer heel erg lang wachten en toen was het half 5.

Toen had ik zo'n honger dat ik bijna een heel big Mac menu heb gegeten :) jum jum.

Morgen ga ik weer weg uit KL maar ik weet nog niet waarheen. Misschien naar het strand, misschien naar de bergen, misschien naar de jungle.
Dikke kus en knuffels! Anna